GA-20 (US) Blues - Rhythm 'n Blues Goezot Club De Djoelen Oud-Turnhout (03-05-2022) report & photo credits: Freddie info club: Goezot info artist: GA-20 © Rootsville 2022

Het uitbrengen van 2 sterke albums kon niet zonder gevolgen blijven. In 2019 brachten "GA-20" het album "Lonely Soul" uit en daarmee gooiden ze al meteen hoge ogen hier in Europa. "GA-20" werd opgericht door vrienden Pat Faherty en Matthew Stubbs in Boston, MA in 2018. Het project is ontstaan uit hun wederzijdse liefde voor zware traditionele Blues, R&B en Rock & Roll van de late jaren '50 en vroege jaren '60. Faherty en Stubbs hadden een band over legendarische artiesten als Lazy Lester, J.B. Lenoir, Earl Hooker, Buddy Guy, Otis Rush en Junior Wells. Het duo voelt een leegte in de huidige muziek en heeft zich ten doel gesteld om een moderne versie van deze geliefde kunstvorm te schrijven, op te nemen en uit te voeren. Samen met drummer Tim Carman in 2019, is GA-20 een trio van 2 gitaren, zang en drums. Rauw, gepassioneerd en eerlijk optreden, zowel op het podium als in de studio, is het enige doel.

In 2021 en nog in volle Corona pandemie durfde Pat & Matthew het zelfs aan om hun volgende "Try It...You Might Like It" te gaan uitbrengen en toen was het hek helemaal van de dam. Zelfs in een vooraanstaand blues land als de VS raasden ze als een storm doorheen de charts en werd hun populariteit alleen maar intenser. In 2022 kwam dit trio dan voet aan de grond te zetten in Europa en na hun eerste optreden op "Roots & Roses" zouden ze dan zo gaan doorreizen richting "Moulin Blues" in het Nederlandse Ospel. Niets daarvan zullen ze in Oud-Turnhout gedacht hebben en zo werd door "Goezot" net voor de Nederlandse grens een barricade opgeworpen en zouden ze ook hier in hun gekende "Goezoet Club" een concert ten beste geven. Iedere zichzelf respecterende bluesfanaat dus naar Oud-Turnhout en na "Robert Jon & The Wreck" vorige donderdag kwam hier weerom het bordje "Sold Out" aan de deur te hangen. Onze Taxi-driver van dienst was "Den Huibbe"... met als gevolg bijna te laat ;-). Ook heel wat muzikanten waren afgezakt naar "Goezot, de Club" zoals onder meer de "Boogie Beasts" die nog maar pas hadden vernomen dat ze "Rick Estrin" op Moulin Blues zouden vervangen. Full house dus en zo waren we klaar voor een nieuwe ontdekking...

Uiteraard waren de meesten onder ons nieuwsgierig naar hun "Live" arrangementen van het Hound Dog Taylor repertoire al kan niemand tippen aan de "Voodoo Twinz" hun versie van "Sadie" ;-). Faherty, Stubbs en Carman tijdig wakker te schudden. Iets wat we niet hoefden te doen want door hun diversiteit was meteen de ganse club hier onmiddellijk bij de les want na opener "No No" schakelde dit trio gezwind over naar de rhythm 'n blues chartbuster "Just Because" van Lloyd Price uit de 50-ties en gelukkig hadden ze het toen nog niet over plagiaat ;-).

Eén van Pat's pronkstukken is een "Harmony" zoals hij ter hand nam op "Lonely Soul" uit hun gelijknamige album van 2019. Rauwe intense soul afgewisseld met al even rauwere rhythm 'n blues niets is deze "Ga-20" vreemd en zo krijgen we met "Give Me Back My Wig" dan toch een stukje Hound Dog Taylor uit het album "Try It...You Might Like It".

In 1940 bracht "Tampa Red" de sleper "It Hurts Me Too" uit, al was Walter Vinsion's versie met de "Mississippi Sheiks" dan weer vroeger. Je zou er in die tijd je collega muzikant zo maar voor neer knallen. Het best in ons geheugen is de versie van "Elmore James" uit 1957 en jawel ook Hound Dog Taylor zette het toen op vinyl. Hier bevonden we ons zo gewoon in één of andere juke joint uit de VS, alsof niemand het iets kon schelen want we waren hier voor de muziek. Iets wat de nieuwe generatie blues muzikanten nog vreemd is hier in Europa is het spelen van twee sets in onze clubs en dus werd hun set maar noodgedwongen opgesplitst.

Al heel wat deining meegemaakt en dus deden deze "GA-20" er in het tweede gedeelte nog een schepje bovenop met het funky "Wel All Right" van de Carlos. Een verhaaltje dan van Matthew Stubbs over hun eerste single "Naggin' On My Mind", eentje uit het eerste album dat werd opgenomen samen met Charlie Musselwhite en Luther Dickinson van de "North Mississippi Allstars". Van een echte tearjerker ging het dan naar een stukje onvervalste rock 'n roll à la Little Richard en ja het ging er hier allemaal in als zoete koek. Nog één enkel euvel te overwinnen dan voor deze toch indruk makende "GA-20" en dat was een encore. Het werden er zelfs twee waarbij ook Ike Turner's "One More Time" uit 1958.

"GA-20" een duidelijk voorbeeld dat oude muziek in een nieuw jasje wel degelijk werkt. "Goezot" een bewijs dat sommige organisaties ook nog daadwerkelijk bij de pinken zijn. Geloof het of niet, volgende week dinsdag 10 mei staan we hier terug voor een veel intiemere maar ook met humor gespeende set van singer-songwriter "Guy Davis". CU!